Wrzosy, skrzynka na kwiaty i szczypta jesiennej poezji

Wspomnienie

Mimozami jesień się zaczyna,
złotawa, krucha i miła,
To ty, to ty jesteś ta dziewczyna,
która do mnie na ulicę wychodziła.

Od twoich listów pachniało w sieni,
gdym wracał zdyszany ze szkoły,
a po ulicach w lekkiej jesieni
fruwały za mną jasne anioły.
Mimozami zwiędłość przypomina
nieśmiertelnik żółty - październik.
To ty, to ty, moja jedyna,
przychodziłaś wieczorem do cukierni.
Z przemodlenia, z przeomdlenia senny,
w parku płakałem szeptanymi słowy.
Księżyc z chmurek prześwitywał jesienny,
od mimozy złotej majowy.

Ach czułymi, przemiłymi snami
zasypiałem z nim gasnącym o poranku,
w snach dawnymi bawiąc się wiosnami,
jak ta złota, jak ta wonna wiązanka. Julian Tuwim

Zaczęłam jednym z piękniejszych wierszy Juliana Tuwima. Jesień nastraja mnie romantycznie. Pogoda rozpieszcza, słoneczko nie praży, a miło grzeje, wiatr szeleści liśćmi wdając się z nimi w dziki taniec. Uwielbiam tę porę roku ze wszystkimi jej twarzami. Nie mogę się już doczekać kasztanów i liści we wszystkich cudownych barwach.

Dom pachnie gruszkami, brzoskwiniami i jabłkami, które zamykam w słoiczkach na zimowe słoty.

Ach, jesieni ... jak cudnie, że jesteś:)

Pozdrawiam serdecznie

Natalia